82ekran için yazan: Ahmet Toğaç
60 dakikanız var Yeşil Bölge’de vakit geçirmek için. Katı kurallar, mafyatik adamlar ve tekinsiz bir yolculuk. Günümüz insanının doğayla olan bağına dair post-apokaliptik bir film Mehmet Kanadlı’nın yönetmenliğini yaptığı Yeşil Bölge. Filmin yurt dışı festivallerinde bu kadar çeşitli ülkede gösterilmiş olmasının sebebi de böyle bir öyküyü diyaloga ve tanıtıcı bilgilere azami ölçüde ihtiyaç duyarak anlatısını imajların gücüne dayandırmasından geliyor.
Bir ormanı neredeyse bir tema parkı olarak sunan Yeşil Bölge, insanların başvuruyla yalnızca 60 dakika boyunca yeşil bölge diye adlandırılan ormanda vakit geçirebildikleri distopik bir evren sunuyor. Evrene dair fazla bir bilgi edinmesek de filmin prolog bölümünde filmin evreninde bu yeşil bölge dışında herhangi bir bitkinin ya da yeşil alanın kalmadığı ima ediliyor. Bu bölgede hüküm süren mafyatik güvenlikler belli dayatmaları da insanlara diretiyorlar. Bölgeden bir şeyler çalmak isteyen katılımcılara “yasal yem” olarak bir kavanoz verip toprak kaçırmaya olanak sağlar. Ancak herhangi bir fidana dokunmak yasaktır. Kamusal alanın bu biçimde ele geçirilmesi gibi günümüz sorunlarının yanında yeşil alanın gaspı ve tahribi de filmin ana meselelerinden. Ancak bu çöken dünyaya karşılık sıradan insanların davranışları vesilesiyle dünyaya karşı hala bir umut beslenebilir ki Moğallar’ın deyişiyle “Umut kaybolsa da yolunu bulur.”
Umut, hem insanlığın bu topluluğa ve doğal düzene karşı içinde canlı tutması gereken bir duygu olması sebebiyle karakterin isminde de belirgin kılınır. Altı çizilmeden fark edilir kılınan bu ismin karşısında da bir de Işık vardır. Biz seyirci olarak Umut’un hikayesini izlerken Işık karakteri de Umut ile birlikte bu tema parkına giren bir kadındır. Işık, Umut’un ve muhtemelen bölgeye giren her insanın içinden geçirdiği “intikam”ı gerçekleştirerek bir avuç bitkiyi kaçırmaya çalışır. Sonunda bastırılacağını bile bile yaptığı bu eylem Umut’a yol gösteren bir harekete dönüşecektir. Yeşilin talanına karşı filmin bu noktada önerisi dayanışma oluyor. Umut tek başına bilinçsiz bir biçimde dolaşırken ona birinin yol gösterici ışık olması gerekiyordur. Umut’un karşısına çıkan Işık’ın davranışı adamın doğalın ne olduğuna dair şüphesini ortaya çıkarmış olacaktır ki Umut, bir fidanı koparıp koparmama dilemması yaşıyor. Gaspçı güvenlikler dahil seyircinin bile bakışlarına yakalanmadan fidanı çaldığını dolaylı yoldan hissettiğimiz Umut ise bu dayanışma zincirinin kendi ayağını tamamlamış sayılabilir. Çünkü Umut’un gözünü açan Işık olduysa, seyircinin de geleceğe dair bakışını güçlendiren Umut oluyor. Umut gelecek ihtimalini içimize bırakıyor. Gerçekten bir fidanla yola çıkıp çıkmadığının ehemmiyeti de kalmıyor.
[stextbox id=’info’ shadow=”false” ccolor=’f5e673′ bgcolor=’f5e673′ cbgcolor=’f5e673′ bgcolorto=’f5e673′ cbgcolorto=’f5e673′]
Yazan – Yöneten: Mehmet Kanadlı
Oyuncular: Ekin Gökgöz, Halil İbrahim Kaplan, Ezgi Tok, Ufuk Aydın, Yiğit Can Helvacı, Zeynep Gülenç, Ferhat Karatabak
Görüntü Yönetmeni: Hasan Öztaş
Kurgu: Mehmet Kanadlı
Işık: Hasan Öztaş
Yapım Tarihi: 2017
Süre: 07:23
[/stextbox]
